Ik begon met Kyokushin Karate door mijn broer Paul op 7/03/1972 . De eerste lessen gaf mijn broer me en daarna op diens aanraden heb ik mij ingeschreven op 7/03/1972 in de dojo achter café Trefpunt “ Bij Gilbert en Simone “
Mijn eerste leraar was Max Gebhardt Sensei, half Nederlands en half Surinaams. Hij was geboren in Surabaya op 2/061923 en overleden op 26-27 januari 2016. Deze man heeft mij gevormd in het leven, qua dicipline, stamina, techniek karakter, doorzetting. Ik zag Max Sensei liever dan mijn vader, raar maar waar. Na jarenlange training en 4 jaar Japanse privétraining ben ik op 4/04/1981 Shodan geworden . Max Gebhardt Sensei heeft Kyokushin karate geïntroduceerd in het jaar 1966 en hij was ook de eerste Chibu-Cho in België (Branch Chief.)
Mijn tweede leraar was Jef Claes Sensei, hij heeft mij ook veel geleerd maar niet veel speciaals. Het was wel een man met karakter die een passie had voor Kyokushin karate. Let wel in de jaren 70’ werd het wel “ KYOKUSHINKAI “ karate genoemd. Jef Sensei is nu bijna eind 70 jaar en is woont nu in Hongarije, op een boerderij met veel dieren en geniet van zijn pensioen. Naar verluid traint hij nog regelmatig. Ik heb van zijn lessen toch ook genoten en het is een goede vriend geworden.
Mijn derde leraar was Alain Breughelmans Shihan ,nana-dan. Hij had een dojo in Schiedam, deze sporthal noemde “ De Sportarcade “, waar hij ook eigenaar van was. Van deze Shihan heb ik veel geleerd en ik ging naar hem privéles volgen elke dinsdagmorgen, gedurende 2 jaar, 104 trainingen,waarvan ik geen enkele heb geskipt. Jammer genoeg is hij 6-7 jaar geleden gestorven aan een hersentumor. Wij waren twee karateka’s die elkaar begrepen op elk budo vlak.
Verder waren mijn leraars : John Taylor Hanshi, Steve Arneil Hanshi, Jeff Whybrow Shihan (hij was de jongste Shihan ter wereld, 29 jaar)
Van deze Shihan heb ik het fijnere werk geleerd en veel “ BUNKAI “ . Hij kon alles even goed, renraku, kihon, kata, juji kumite, you name it. Na het winnen van de Engelse lotto is hij de wereld beginnen rond te reizen om hier en daar wat les te geven. Voor hem heb ik nog steeds diep respect.
Ik heb ook getraind met Shigeru Oyama,hij was één van de beste TER WERELD, Tadashi Nakamura, deze twee Shihans zijn Japanners die gestationeerd werden door Mas.Oyama in New-York om het Kyokushin karate te promoten en dat ook goed gelukt is.
De laatste jaren na de breuk met Max Sensei, heb ik mijn leraars zelf gekozen en dat was recht in de roos. Ik doe nu 50 jaar karate en ben nog altijd aan het leren en leergierig. Karate is altijd mijn beste vriend geweest, mijn zuurstof, mijn toeverlaat, mijne TOMODASHI. Waarom? Hij stond altijd voor mij klaar : 24 op 7 , 365 dagen lang , hij klaagde nooit tegen mij, ik kon hem raadplegen, dag en nacht, hij wist dat ik hem nodig had. Ik zeg dit niet graag maar ik heb vaak meer steun gehad van mijne karate (ja,ik noem dat zo),meer dan van mijn eigen volk, vrienden of familie.
Sinds ik met karate begonnen ben in 1972, heb ik er nog geen seconde spijt van gehad .Ik ben ne gewone jongen, ne ruitenwasser die toevallig graag karate doet. Mijn verdere droom is om nu nog goede karateka’s te kweken op te leiden, nee, wat zeg ik nu, geen goede karateka’s MAAR HELE GOEDE , want een goede karateka worden is niet zo moeilijk, MAAR NEN HELE GOEIE, dat is andere koek.